ارائه راهکار در خصوص خشک شدن و یا استارت ضعیف و با تاخیر درختان پسته در مناطق شور در ابتدای بهار.

تجمع املاح در محدوده ریزوسفر(اطراف ریشه های جذبی) درختان پسته در اثر بارندگی های بهاره و ناکارآمدی آبشویی زمستانه

یکی از مشکلاتی که ما در ابتدای بهار و بیشتر در مناطق با آب و خاک شور با آن مواجه هستیم، عدم شروع به رشد و استارت درختان پسته در ابتدای بهار است.

علائم و نشانه های خشکیدگی در درختان پسته در ابتدای فصل عبارتند از:

1- مهمترین مرحله حساس به شوري در درختان پسته در مرحله جوانه زدن است،چون این عارضه در شروع جوانه زني اتفاق مي افتد، پس عامل اصلي آن شوري بیش از حد در ناحیه ریشه هاي فعال است.

2- یکي از مهمترین نشانه خشکیدگی درخت در اثر شوري، بوي ترشيدگي است که از شاخه هاي در حال خشک شدن احساس ميشود.

3- در نهایت باید گفت در اثر اعمال مدیریت مناسب پس از ظهور علائم خشکیدگی، درخت به طور کامل سبز ميشود. در صورتیکه درختاني که در اثر بیماري(گموز) به طور کامل سبز خشک ميشوند، امکان بازگشت و سبز مجدد آنها به هیچ وجه امکان پذیر نیست.(تشخیص خشکیدگی در اثر شوری با خشکیدگی در اثر گموز).

حوضه اثر تنش شوری در خشکیدگی درختان پسته در  اوایل بهار:

همانطور که قبلاً اشاره شد در اثر آبیاری باغ با آب شور، مقدار زیادی نمک در هر نوبت آبیاری وارد خاك مي شود.

به عنوان مثال:

اگر در هر نوبت آبیاری حدود 700 متر مکعب وارد باغ شود، و شوری آب حدود 4 دسی زیمنس بر متر باشد، در هر نوبت آبیاری حدود 1792 کیلوگرم و در یکسال با 10 نوبت آبیاری تقریبا معادل 17920 کیلوگرم(حدود 18 تن) از انواع نمک ها وارد خاک خواهد شد.

آنچه مهم است این که محلهاي تجمع نمک ممکن است در روشهاي متفاوت آبیاري و فصول مختلف سال تغییر کند.

اما به هر حال املاح بیشتری روي پشته ها جمع خواهند شد، تا زمانیکه این املاح در سطح خاك باشند، خطري براي درخت محسوب نمي شوند.

در سالهایی که در اواخر زمستان بارش برف و باران سنگین وجود داشته باشد، املاح سطح خاك به تدریج به لایه هاي پایین خاك منتقل شده و ماندگاری آنها براي یک دورة چند روزه، موجب افزایش شوري خاك در ناحیه ریشه هاي فعال شده و در نتیجه آب از اندامهاي درخت به سمت ذرات خاك حرکت خواهد کرد.

نتیجه این پدیده کاهش بسیار شدید آب در بافت هاي درخت بوده و به تدریج اندامهایي از درخت که از ریشه شروع به ، فاصله بیشتري دارند و بیشتر در معرض کم آبي ناشي از شوري قرار دارند اضمحلال ميکنند.

همین طور در سال هایی که بارندگی در زمستان داریم، این بارندگی ها و یا روان آب ایجاد شده، املاح و شوری را از سطح پشته برداشته و وارد جوی آبیاری و دقیقا در محل طوقه درختان رها می کند

با بارندگی هایی که در ادامه شاهد آن هستیم، این شوری که اطراف طوقه است را شسته و در داخل خاک نفوذ می کند و حجم زیادی از این شوری را دقیقا در محل ریشه های جذبی درخت رها می کند

و چون؛

اطراف ریشه ها را نمک فراگرفته، اصطلاحا درخت قفل می کند و تا زمانی که این شوری تجمع یافته از نزدیک ریشه ها آبشویی و خارج نگردد، درختان همچنان خشک باقی می ماند و چنانچه زود اقدام نشود درخت خشک می گردد.

مشخصه چنین درختانی که در اثر شوری خشک شده اند این است که اگر یکی از شاخه های درخت را بشکنیم، داخل شاخه بوی ترشیدگی می دهد.

ارائه راهکار های کاربردی جلوگیری از عارضه خشک شدن درختان پسته

الف)  راهکار های موقف جلوگیری :

1_ کشاورزانی که چنین مناطقی با آب و خاک شور باغ دارند، در نظر داشته باشند که چنانچه در سالهایی بارندگی داشتیم و سیل وارد باغ شد، حتما اول بهار مواظب باشند و چنانچه مشاهده کردند؛
که درخت یا درختانی با تاخیر سبز شده اند، حتما نسبت به اقدامات ذیل آمادگی داشته باشند و تاخیر و تعلل می تواند منجر به خشک شدن کامل درخت گردد.

2_ اولین کاری که کشاورزان عزیز بایستی انجام دهند، بلافاصله اطراف طوقه درخت را بسته به سن و اندازه درخت، تشتک بزرگ درست کنند و سعی شود خاک های رویی تا عمق ۲۰ سانتیمتر برداشته شود و داخل تشتک را با حجم زیادی از آب که آنهم بستگی به جثه درخت دارد، پر کنند.

دو ترکیب می تواند در کاهش شوری و آبشویی املاح خاک بسیار موثر باشد که همراه با آب شربت کنید و در اطراف طوقه درخت بریزید:

الف_ ضد شوری ها

ب_ هیومیک اسید ها که ترجیحا چنانچه با عنصر پتاسیم همراه باشد، قطعا موثر تر خواهد بود.

این عمل آب انداختن طوقه و ترکیبات فوق، بایستی چند بار تکرار گردد تا نشانه هایی از سبز شدن در درخت مشاهده گردد. بمحض اینکه آب اطراف طوقه تمام شد، مجددا داخل تشتک را پر آب کنید و این عمل را چند بار تکرار کنید.

پر واضح است که هر چه حجم آب و تکرار بیشتر باشد، تاثیر آن بیشتر و سرعت عمل آن نیز بیشتر می گردد.

3_ تجربه نشان داده که درختانی که چنین مشکلی دارند، یک یا دو شاخه را بشکنید، با شکستن شاخه ها، درختان برگشت می کنند و سبز خواهند شد.

در نهایت مجددا تاکید می گردد که چنین درختانی اگر در ابتدای بهار سریع تشخیص داده شوند و سریع اقدام شود، به سرعت برگشت می کند و شانس زنده ماندن بیشتر می گردد.

ب) راهکار های بلند مدت و اساسی :

1- مهمترین اقدام این است که آبیاري براساس نیاز درخت پسته انجام شده و آب بیشتر از نیاز درخت وارد باغ نشود؛ تا بدین وسیله از ورود املاح زیادي به خاك جلوگیري شود.

2- در طول سال و در زماني که سطح خاك خشک شده و در نتیجه املاح زیادي به طبقات بالایي خاك منتقل ميشوند، ميتوان املاح سطح خاك را جمع کرده و به خارج از باغ منتقل نمود.

3-  نظر به اینکه حساس ترین مرحله به شوري در پسته در مرحله جوانه زدن است، بنابراین آبشویي سنگین خاك به خصوص در اواخر زمستان و پس از بارش برف و باران سنگین، یک ضرورت اجتناب ناپذیر است که طي آن درجه شوري خاك در ناحیه ریشه هاي فعال کم شود.

4- چنانچه PH خاک بالا باشد، استفاده از گچ خاك، قبل از آبیاري سنگین باغ در زمستان بسیار مفید خواهد بود. براي این کار باید کیفیت گچ از لحاظ درجه شوري و مقدار استفاده آن مورد توجه قرار گیرد.